“పాలకులు ప్రాంతాల మధ్య అసమానతలు చూపిస్తే అది అంతిమంగా విభజనకు కారణం అవుతుంది అంతే కాదు.. ప్రాంతాల మధ్య ఆర్థిక అంతరాలు పెరిగిపోయినా ప్రమాదకరమే” అందుకే దేశాలను పరిపాలించేవారు ఎంతో ఉన్నతమైన భావాలతో ఉండాలి. రాజకీయం లేదా అధికార స్వార్థంతో ఆలోచిస్తే దేశాన్ని బలహీనపరిచినట్లే. ప్రస్తుతం దేశంలో జరుగుతున్న పరిణామాలు ఇదే ఆందోళనను ప్రజల్లో కలిగిస్తున్నాయి. కేంద్రంలో ఉన్న ప్రభుత్వం దక్షిణాదిని పూర్తి స్థాయిలో నిర్లక్ష్యం చేస్తోందని.. ఉత్తరాదికి మాత్రమే ప్రభుత్వం అన్నట్లుగా వ్యవహరిస్తోంది. అధికారంలో .. నిధుల్లో.. అభివృద్ధి ప్రాజెక్టుల్లో.. పరిశ్రమలను ప్రోత్సహించడంలో కేంద్రం పాత్ర చాలా పరిమితంగా ఉంటోంది. రాను రాను ఈ వివక్ష పెరిగిపోతోంది. దానికి తాజా ఉదాహరణ.. సౌత్ లాబీ పేరుతో ఢిల్లీలో చేస్తున్న ప్రచారం. ఢిల్లీ లిక్కర్ స్కాంలో సౌత్ లాబీ అంటూ.. దక్షిణాది వాళ్లు ఢిల్లీకి వచ్చి వ్యాపారం చేయడం తప్పన్నట్లుగా దర్యాప్తు సంస్థలు వాదిస్తున్నాయి. దీనిపై సుప్రీంకోర్టులోనూ పిటిషన్ దాఖలయింది. దర్యాప్తు సంస్థలు ఇలా ఎలా పిలుస్తున్నాయోనని సుప్రీంకోర్టు ధర్మాసనం కూడా ఆశ్చర్యం వ్యక్తం చేసింది.

ఢిల్లీ అధికారాల్లో.. అధికారుల్లో దక్షిణాది వారి సంఖ్య చాలా స్వల్పం !

కేంద్ర ప్రభుత్వాన్నే తీసుకుంటే.. దక్షిణాది రాష్ట్రాల నుంచి ఉన్న బలమైన కేంద్ర మంత్రి ఎవరు ?. తెలంగాణ, కర్ణాటకల నుంచి కేబినెట్ మినిస్టర్లు ఉన్నారు. కానీ వారిలో ఒక్కరికైనా ప్రాధాన్య శాఖ ఉందా ? ప్రధాని తర్వాత హోం, రక్షణ, రైల్వే వంటి కీలక శాఖల్లో ఒక్కటి కూడా దక్షిణాదికి దక్కదు. ఆర్థిక శాఖ మంత్రిగా నిర్మలా సీతారామన్‌కు దక్షిణాది కోటాలో చాన్సిచ్చారు. కానీ ఏమైనా ఉపయోగం ఉందా ? దరిదాపుల్లో ప్రధాని పదవి దక్షిణాదికి దక్కే సూచనలు కనిపించడం లేదు. రాష్ట్రపతి పదవిని దక్షిణాదికి ఇవ్వడం ఆనవాయితీగా వస్తోంది. ప్రధాని ఉత్తరాది అయితే రాష్ట్రపతిని దక్షిణాదికి ఇస్తారు. ఇప్పుడు అదీ కూడా లేదు. ఇక కీలకమైన కేంద్ర ప్రభుత్వంలోని అధికారుల విషయంలోనూ అదే వివక్ష. అయితే గుజరాత్ అధికారులు..లేకపోతే హిందీ లాబీ అధికారులు ఉంటారు. కానీ దక్షిణాది వారికి మాత్రం చోటు ఉండదు.

అందుకే ఈ ఉత్తరాది, దక్షిణాది భావన పెరిగిపోతోంది. ఢిల్లీ లిక్కర్ స్కాంలో కూడా సౌత్ లాబీ అంటూ ఈడీ, సీబీఐ అదే పనిగా వినియోగిస్తూండటంతో.. దేశంలో దక్షిణాది, ఉత్తరాది వేర్వేరు అన్న భావన పెరిగే పరిస్థితి వచ్చింది. సుప్రీంకోర్టు ఇలా కరెక్ట్ కాదని చెప్పింది కానీ జరగాల్సిన నష్టం జరిగింది. దేశంలో దక్షిణాది వేరు అన్న భావన పెరగడానికి ఇటీవలి పరిణామాలు ఎక్కువగా కారణం అవుతున్నాయి.ఇలాంటి వివక్షను కొంతకాలం భరిస్తారు.. కొంత కాలం సహిస్తారు. కానీ ఎల్ల కారం ఎవరూ భరించరు. ఎప్పుడో ఓసారి తిరుగుబాటు జరుగుతుంది. అలాంటి పరిస్థితి రాకుండా చూడాల్సిన బాధ్యత కేంద్ర ప్రభుత్వంపై ఉంటుంది.

దక్షిణాది రాష్ట్రాలు దేశానికి భారం కాదు భాండాగారం !

దక్షిణాది ప్రాంతీయ భాషల రాష్ట్రాలతో నిండి ఉంటుంది. ఇక్కడ ప్రతీ రాష్ట్రానికి భిన్నత్వం ఉంటుంది. ఎవరి సంస్కృతి, సంప్రదాయాలు వారికి ఉంటాయి. మన దేశంలో దక్షాణాది రాష్ట్రాలైన తెలంగాణా, ఆంధ్రప్రదేశ్‌, కర్నాటక, తమిళనాడు, కేరళ దేశ ఆర్ధిక వ్యవస్థకు ఆయువు పట్టు లాంటివి. ఈ ఐదు రాష్ట్రాలు దేశ జీడీపీలో 30 శాతం వాటా కలిగి ఉన్నాయి. రిజర్వ్‌ బ్యాంక్‌ వెల్లడించిన వివరాల ప్రకారం ఈ ఐదు దక్షణాది రాష్ట్రాలు బలమైన ఆర్ధిక వ్యవస్థలు కలగి ఉన్నాయి. 2022-23 ఆర్ధిక సంవత్సరంలో తమిళనాడు జీఎస్‌డీపీ 24.8 లక్షల కోట్లుగా ఉంది. దక్షణాదిలోనే అతి పెద్ద ఆర్ధిక వ్యవస్థగా ఉంది. రెండో స్థానంలో 22.4 లక్షల కోట్లతో కర్నాటక ఉంది. తెలంగాణ రాష్ట్రా జీఎస్‌డీపీ 13.3 లక్షల కోట్లుగా ఉంది. ఆంధ్రప్రదేశ్‌ జీఎస్‌డీపీ 13.2 లక్షల కోట్లుగానూ, కేరళ 10 లక్షల కోట్లుగా ఉంది. ఆర్ధిక వ్యవస్థలతో పాటు, ఈ రాష్ట్రాల్లో తలసరి ఆదాయం, రాష్ట్రాల ఆదాయం, అప్పులు, వడ్దీ చెల్లింపు రేషియో, ఆర్ధిక లోటు వంటి వాటిని కూడా విశ్లేషించారు. తలసరి ఆదాయంలో దక్షిణాది రాష్ట్రాల్లో తెలంగాణా అగ్రస్థానంలో ఉంది. తెలంగాణలో 2,75,443 రూపాయల తలసరి ఆదాయంతో టాప్‌లో ఉంది. మిగతా రాష్ట్రాలు తక్కువేమీ కాదు. కనీసం రెండు లక్షల తలసరి ఆదాయం ఉంది. జాతీయ సగటు తలసరి ఆదాయం 1,50,007 రూపాయలు మాత్రమే. ఇతర దేశాల నుంచి అత్యధిక విదేశీ మారకద్రవ్యం కేరళీయులు పంపిస్తూ ఉంటారు. దేశ ఆర్థిక వ్యవస్థకు మెట్రో నగరాలు పెద్ద పునాది. అత్యధిక ఆదాయం ఆ నగరాల నుంచే వస్తుంది. దేశం మొత్తం మీద ప్రముఖ నగరాల పేర్లు తీసుకుంటే.. మొదట ఢిల్లీ.. తర్వాత ముంబై పేరు చెబుతారు. ఆ తర్వాత బెంగళూరు, చెన్నై, హైదరాబాద్ పేర్లు చెబుతారు. ఈ మూడు దక్షిణాదిలోనే ఉన్నాయి. ఇక కొచ్చి, విశాఖ, మధురై వంటి టైర్ టు సిటీలు కూడా బాగా అభివృద్ధి చెందుతున్నాయి. ఈ నగరాల రూపురేఖలు చూసినా అభివృద్ధి చెందిన దేశం అవుతుంది. పన్నుల ఆదాయంలో అత్యధికం ఉంటుంది. అందుకే కేసీఆర్ లాంటి రాజకీయ నేతలు.. ”మనం కేంద్రానికి ఇస్తున్న దాంట్లో సగం కూడా తిరిగి మనకి రావడం లేదు. ఉత్తరాది రాష్ట్రాల అభివృద్ధికి మనం కష్టపడాల్సి వస్తోంది. ఇదేం సమాఖ్య?” అని పలుమార్లు ప్రశ్నించారు.

దక్షిణాది నుంచి పిండుకునేది ఎక్కువ – ఇచ్చేది తక్కువ ! అయినా వివక్షే !

దక్షిణాది రాష్ట్రాలు దేశ పన్నుల ఆదాయంలో 30శాతం వాటా అందిస్తుంటే.. కేంద్రం నుంచి కేవలం 18శాతం మాత్రమే నిధులు తిరిగి వెనక్కి వస్తున్నాయి. అందుకే దక్షిణాది రాష్ట్రాల ప్రభుత్వాల్లో అసంతృప్తి ఉంది. స్వాతంత్రం వచ్చినప్పటి నుండి దక్షిణాదిపై కేంద్ర ప్రభుత్వాలు నిర్లక్ష్యం చేశాయి. ప్రాంతీయ అనుకూలతలు కావొచ్చు.. పాలకుల సమర్థత కావొచ్చు కానీ దక్షిణాది తయారీ, సేవా రంగాల్లో గణయనీయమైన ప్రగతి సాధించింది. ఇక్కడ పెద్ద ఎత్తున సంపద సృష్టి జరుగుతోంది. ఇలా సృష్టిస్తున్న సంపదను.. చాలా వరకూ ఉత్తరాదికి తరలిస్తున్నారు. కానీ అక్కడ అబివృద్ధే జరగడం లేదు. యూపీ, బీహార్, రాజస్థాన్, మధ్యప్రదేశ్ వంటి రాష్ట్రాలు వెనుకబడిపోతున్నాయి కానీ ముందుకు రావడం లేదు. అయితే కేంద్రంలో ఉండేపాలకులు.. ఉత్తరాదిపైనే దృష్టి కేంద్రీకరించి నిధులన్నీ వృధా చేస్తున్నారు కానీ.. దక్షిణాదికి మరింత ప్రోత్సాహం ఇచ్చేపని చేయడం లేదు. అవార్డులు ఇవ్వటంలో సైతం కేంద్రం దక్షిణాదిపై వివక్ష చూపుతోంది. పద్మా అవార్డులు చాలా తక్కువగా దక్షిణాదికి చెందినవారికి దక్కుతున్నాయి. దక్షిణమధ్య రైల్వే అత్యధిక ఆదాయం ఆర్జిస్తుంటే, రైల్వే బడ్జెట్‌లో అధికమొత్తం ఉత్తరాదికి ఇస్తూ దక్షిణాది రాష్ట్రాలకు తూతూ మంత్రంగా బడ్జెట్ కేటాయిస్తున్నారు. ఉత్తరాది నేతలు గతంలో దక్షిణాదిపై తీవ్ర వివక్షాపూరిత వ్యాఖ్యలుచేశారు. దక్షిణాది వారు నల్లజాతి అన్నట్లుగా మాట్లాడారు. దక్షిణాది వాళ్లు నల్లగా ఉంటారు. అయినా మాకు ఎలాంటి వివక్షా లేదు. మేము శ్రీకృష్ణుడ్ని పూజించలేదా..? . అంటూ.. దక్షిణాది ప్రజలు నల్లగా ఉంటారు.. అయినప్పటికీ.. కలసి ఉంటామంటున్నట్లుగా చెప్పుకొచ్చారు. అదేదో… ఉత్తరాది ప్రజలు దేశం నుంచి విడిపోతామన్నట్లుగా.. దక్షిణాది ప్రజలు కలసి ఉందామని బతిమాలుతున్నట్లుగా ఆయన వ్యాఖ్యలు ఉన్నాయి. అప్పట్లో ఈ అంశంపై దుమారం రేగింది.

దేశాన్ని అభివృద్ధి చేస్తున్న దక్షిణాదికే అనేక ఆంక్షలు

దేశంలో ఒకప్పుడు అధిక జనాభాతో బాధపడుతూంటే.. జనాభా నియంత్రణ పథకాలు తెచ్చారు. జనాభాను దక్షిణాది నియంత్రించింది. కానీ ఇలా నియంత్రించినందుకు శిక్షలు వేస్తామని కేంద్ర ప్రభుత్వం బయలుదేరింది. పన్నుల ఆదాయంలో పంపిణీకి జనాభాను ప్రాతిపదికగా తీసుకుంటున్నారు. 1971 జనాభా లెక్కలను పరిగణనలోకి తీసుకుంటే ఆర్థిక సంఘం నిధులు కేటాయిస్తున్నారు. కానీ ఇప్పుడు 2011 జన గణను లెక్కలు తీసుకునేందుకు ప్రయత్నిస్తున్నారు. జనాభా నియంత్రణ ఉద్యమంలో దక్షి్ణాది కీలకంగా వ్యవహరించింది. ఫలితంగా జనాభా తగ్గిపోయారు. దీని వల్ల దక్షిణాదికి నిధుల కేటాయింపు తగ్గిపోవడం మాత్రమే కాదు. 2026లో దక్షిణాది ష్ట్రాలకు పార్లమెంటు ఉభయ సభల్లో సీట్ల సంఖ్యా కోసుకుపోయే ప్రమాదం కనిపిస్తోంది. లోక్‌సభ సీట్లలో మార్పుచేర్పులు జరిగేది తిరిగి 2026లోనే. కుటుంబ నియంత్రణలో విజయం సాధించిన రాష్ట్రాలకు నష్టం జరగకుండా చూడటం కోసమే ఈ నియమం పాటించారు. ఇప్పుడు ఇక 2011 జనగణననే లెక్కలోకి తీసుకుంటే నిధులే కాదు.. దక్షిణాదికి పార్లమెంట్ సీట్లు కూడా తగ్గిపోతాయి. 2026 తర్వాత కొత్త జనాభా లెక్కల ప్రకారం మార్పుచేర్పులు చేస్తే.. తక్కువ జనాభా రేటున్న దక్షిణ భారత రాష్ట్రాలు సీట్ల పరంగా నష్టపోతాయి. అదే జరిగితే.. దక్షిణాది ఉద్యమం శరవేగంగా తెరపైకి రావడం ఖాయం అని అనుకోవచ్చు.

దక్షిణాది ప్రత్యేక వాదం నిపురు గప్పిన నిప్పులా ఉంది !

ఈ విధంగా ఒక ప్రాంతానికి దీర్ఘకాలంపాటు అన్యాయం జరుగుతున్నప్పుడు ఆ ప్రాంతంలో వేర్పాటు వాదనలు ఏర్పడతాయి. 1962లో రాజ్యసభలో మాట్లాడిన అన్నాదురై మొదట వేర్పాటు వాదాన్ని వినిపించారు. ద్రవిడులకు స్వయం నిర్ణయాధికారం కావాలని ఆయన గట్టిగా కోరారు. సినీనటుడు కమలహాసన్‌, డిఎంకె నాయకుడు స్టాలిన్‌, ద్రవిడనాడు ఏర్పాటుపై దక్షిణాది రాష్ట్రాలు కలిసివస్తే తాను స్వాగతిస్తానని అన్నారు. పవన్‌ కల్యాణ్‌ సైతం యునైటెడ్‌ స్టేట్స్‌ఆఫ్‌ సదరన్‌ ఇండియా ఆలోచనకు మద్దతు పలికారు. ప్రస్తుతం వివక్ష అంతకతంకూ పెరిగిపోతోంది. అదే సమయంలో దక్షిణాదిలో అభివృద్ది.. అభివృద్ది చెందిన దేశాలతో పోటీ పడుతోంది. కానీ ఉత్తరాది మాత్రం అనుకున్నంతగా ముందుకు సాగడం లేదు. అయినప్పటికీ దక్షిణాదిపై చూపిస్తున్న వివక్ష పెరుగుతూ ఉంటే.. అది దేశానికి మంచిది కాదనే వాదనలు ఎక్కువగానే వినిపిస్తూ ఉంటాయి. దేశం నుంచి విడిపోయే ఉద్దేశం దక్షిణాదికి లేదు. నిజంగా విడిపోయే పరిస్థితి వస్తే.. దక్షిణ భారదేశంలో… చాలా అడ్వాన్స్‌డ్‌ కంట్రీ అవుతుంది. యూరోపియన్ కంట్రీస్‌తో పోటీ పడేలా ఉంటుంది. ఉత్తర భారతదేశంలో పరిస్థితి వేరుగా ఉంటుంది. నిజానికి.. దక్షిణాదినే.. ఉత్తరాదితో కలిసి ఉంటోంది. కానీ అంతు లేకుండా చూపిస్తున్న వివక్ష వల్ల దక్షిణాదిలో మరో ఆలోచనలు వస్తున్నాయి. ఇలాంటివి రాకుండా చేయాల్సింది పాలకులే.

ప్రస్తుత రాజకీయాల్లో దేశాన్ని పరిపాలించే వారి మనసుల్లోనూ స్వార్థమే ఉంది. దేశ ప్రజల్ని విభజించి మెజార్టీ మద్దతుతో రాజకీయ అధికారాన్ని అనుభవించాలనుకుంటున్నారు కానీ అందర్నీ సమానంగా చూసి.. వారు మెచ్చితే పాలకులుగా ఉందాం అనే ఆలోచన చేయడం లేదు. ఫలితంగా దేశ ప్రజల్లో క్రమంగా కుల, మత, ప్రాంతాల వారీగా విద్వేషాలు సృష్టించి పబ్బం గడుపుకుంటున్నారు. తమకు బలం ఉన్న చోటనే ప్రజాసంపదను కేంద్రీకరిస్తున్నారు. ఇలాంటి చర్యలతో ..దేశం రాను రాను క్లిష్ట సమస్యల్లోకి వెళ్తోంది. దీన్ని పాలకులు గుర్తించి సరి చేసుకోవాల్సి ఉంది.